Book Review: ΤΟ ΠΑΙΔΙ, του FERNANDO ARABURU, από εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Αναρτήθηκε από την
(Της  Γιώτας Βασιλείου ) Ο Fernando Aramburu δεν γράφει απλώς βιβλία, γράφει πληγές που δεν κλείνουν. Με το "Το Παιδί" επιβεβαιώνει πως είναι ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους λογοτέχνες της εποχής μας, ικανός να μετατρέψει την πιο φριχτή πραγματικότητα σε τέχνη που σε συγκλονίζει και σε ανυψώνει ταυτόχρονα. Από την πρώτη σελίδα, η έκρηξη που στοιχίζει τη ζωή ενός παιδιού γίνεται η σπίθα που ανάβει ολόκληρο το μυθιστόρημα. Κι όμως, ο Aramburu δεν σταματά στον εύκολο δρόμο της καταγγελίας. Βυθίζεται στο μετά, στην οδύνη της μητέρας, στη σιωπή του παππού, στον κενό χώρο που αφήνει ένα παιδί που δεν θα μεγαλώσει ποτέ. Το βιβλίο είναι ένας σπαραχτικός ύμνος στη μνήμη και στην απουσία, δοσμένος με μια πρόζα τόσο καθαρή, τόσο λιτή, που μοιάζει με σφυρί που χτυπάει αλύπητα στο στήθος σου. Η δύναμη του Aramburu βρίσκεται στο ότι δεν κραυγάζει. Αφήνει τις λέξεις να υπονοούν, να ψιθυρίζουν, να βαραίνουν. Κάθε μικρή παράγραφος είναι μια αναπνοή που παγώνει, κάθε εικόνα μια πληγή ...
0

BOOK REVIEW: ΣΧΕΔΟΝ ΓΥΝΑΙΚΑ του ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΥ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ 24 ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Αναρτήθηκε από την

 


(Της Κατερίνας Τσαμπά)

Βρισκόμαστε στο 484 π.Χ. όπου οι δολοπλοκίες από τους πλούσιους, η ένδεια και η τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες τάξεις ανθρώπων υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό. Ο συγγραφέας μάς συστήνει πολύ σύντομα τον Επίβουλο που είναι έπαρχος και ότι πουλάει σκλάβους. Είναι πολύ σκληρός και θεωρεί τον άνθρωπο (τον κάθε άνθρωπο) είτε κατώτερό του είτε άκρως εκμεταλλεύσιμο προς όφελός του. Λίγο μετά γνωρίζουμε την Ινώ, μια νεαρή κοπέλα που φαίνεται να είναι δίκαιη αλλά μεγαλωμένη σε αυτή την εποχή οπότε έχει τις σκλάβες της, τη Συράν και τη Γιασμίν, οι οποίες την περιποιούνται και τη φροντίζουν σαν κόρη οφθαλμού. Οι σχέσεις των τριών γυναικών είναι πολύ όμορφη και ως αναγνώστρια δεν ένιωσα ότι είναι δούλες με κυρά.

Μαθαίνουμε γιατί δεν υπάρχει η μητέρα της Ινώς στο προσκήνιο και η ιστορία δείχνει για μια ακόμα φορά τη σκληρότητα που μπορεί να επιδείξει ο Επίβουλος.

Η Ινώ σε όλο αυτό το κλίμα καλείται να γίνει γυναίκα, κατά το έθιμο της εποχής, με έναν τυχαίο άντρα, της αρέσει δεν της αρέσει. Η θέση της γυναίκας εκείνη την εποχή, ακόμα κι αν προέρχεται από επιφανή και πλούσια οικογένεια, είναι πολύ χαμηλή. Δεν έχει άποψη για τίποτε άλλο παρά μόνο για το πώς να σαγηνεύει τον άντρα που είναι −κατ’ ουσίαν− τέχνη που μαθαίνεται. Οι σκλάβες της έχουν αυτό τον ρόλο.

Η Ινώ μετά τη μεταμόρφωσή της σε γυναίκα θα πρέπει να παντρευτεί κι αυτό είναι κάτι που το επιλέγει ο πατέρας της. Αυτή αντιδρά κάτι που φυσικά είναι ανεπίτρεπτο για την εποχή. Ψάχνει να ερωτευτεί, να νιώσει όλα αυτά που προκαλεί ο έρωτας.

Η ιστορία εξελίσσεται προς όφελός της, τρόπον τινά, και γνωρίζει έναν νεαρό ναυτικό. Οι συνθήκες είναι δύσκολες για να βρεθούν οι δυο νέοι, όμως κάπως το παλεύουν.

Εκεί έρχονται ανατροπές πολλές και αγωνιούμε να δούμε τους δυο νέους να σμίγουν.

Ο κ.Βαρβαρήγος μας παρουσιάζει ένα μυθιστόρημα με ιστορικά στοιχεία, με χαρακτήρες πολύ ζωντανούς. Μας θυμίζει ότι η θέση της γυναίκας μπορεί να έχει αλλάξει σε αρκετά από τότε αλλά σε κάποια όχι. Κι αυτό είναι που προβληματίζει και θυμώνει ενίοτε.

Είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο. Σας το προτείνω. Βρείτε το εδώ και καλές αναγνώσεις


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...