BOOK REVIEW: Η ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ του ΝΙΚΟΥ ΔΑΒΒΕΤΑ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

(Της  Κατερίνας Τσαμπά ) Δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω να γράφω για ένα τόσο ωραίο βιβλίο. Να προσέξω να μην υπερβάλω, αν μην πω κάτι παραπάνω ή κάτι λιγότερο, να μην τονίσω άλλα σημεία ενώ άλλα τα αφήσω στην αφάνεια…   Αυτό συμβαίνει κάθε φορά που πέφτει στα χέρια μου ένα εξαιρετικό βιβλίο. Με αυτό το βιβλίο γνώρισα τον συγγραφέα και έχω εκπλαγεί από τη γραφή του. Έχω ήδη προμηθευτεί ένα παλαιότερο βιβλίο του για αργότερα. Θαύμασα την εκπληκτική χρήση της γλώσσας, τον εύστοχο συνδυασμό των λέξεων χωρίς περιττές και βαρύγδουπες εκφράσεις για να τραβήξει την προσοχή. Δεν χρειάζεται να την τραβήξει την προσοχή μας. Την έχει εκ προοιμίου. Το θέμα δυνατό. Μια γυναίκα που έχει διαγνωστεί κάποια χρόνια με Αλτσχάιμερ και η σταδιακή φυγή της. Είναι η μάνα που φεύγει σιγά σιγά και ο γιος της που τη φροντίζει όσο μπορεί. Σε αυτές τις καταστάσεις δεν μπορείς να κάνεις πολλά, μόνο να κουνάς το κεφάλι και να υπομένεις. Δεν είναι όμως εύκολο. Ποτέ δεν είναι εύκολο. Η γυναίκα αυτή ήταν δεσμοφύλακ...

Book Review: ΤΑ ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ, από εκδόσεις 24ΓΡΑΜΜΑΤΑ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Ο Γιώργος Ρουσόπουλος με το τρίτο του μυθιστόρημα, «Τα φραγκόσυκα της μνήμης», κλείνει δυναμικά την τριλογία του για τις κατατρεγμένες ψυχές του εμφυλίου πολέμου. Εδώ, δεν μιλάει απλώς για εξορίες και απαγορεύσεις. Εδώ αγγίζει την καρδιά των ανθρώπων που διωγμένοι από τη γη τους, βρέθηκαν σε σοσιαλιστικές χώρες, αιχμάλωτοι μιας νέας πραγματικότητας.

Ξεκίνησα να διαβάζω το μυθιστόρημα χωρίς να μου είναι γνωστό ότι πρόκειται για τριλογία · το κατάλαβα κατά την ανάγνωση. Ωστόσο δε δυσκολεύτηκα καθόλου να ακολουθήσω τον ρου της ιστορίας, παρόλο που αναγκάστηκα να στραφώ σε άρθρα και κριτικές στο ίντερνετ για ενημερωθώ για τους δύο πρώτους τίτλους της τριλογίας. Καθώς φαίνεται λοιπόν, σε αντίθεση με τα προηγούμενα έργα του («Καιρός για μυθιστόρημα» και «Horex Regina»), αυτή τη φορά ο συγγραφέας βυθίζεται στις ψυχολογικές αναταράξεις των αυτοεξόριστων, που βίωσαν τη σκληρή πραγματικότητα του αποχωρισμού από οικογένειες και φίλους. Οι ήρωες του Ρουσόπουλου γεμίζουν με αντιφατικά συναισθήματα: θυμό, αγάπη, ανασφάλεια και φόβο. Παλεύουν να γεφυρώσουν το χάσμα του παρελθόντος τους και να δημιουργήσουν ένα κοινό μέλλον, αν και το παρελθόν τους διώκει ασταμάτητα. Οι φραγκοσυκιές του πατρικού σπιτιού γίνονται σύμβολα της αναμνησιακής τους σύνδεσης, αλλά και των κινδύνων που ελλοχεύουν στα αγκάθια τους.

Η πένα του Ρουσόπουλου λάμπει καθώς μας θυμίζει την ανάγκη για εθνική συμφιλίωση, τη ματαίωση των ιδεολογικών ελπίδων και την ανίκητη δύναμη της μνήμης (και κάπου εδώ έρχομαι να θυμηθώ –για μιαν ακόμα φορά– τον «Ιππόκαμπο» του Αντώνη Μυλωνάκη). Το βιβλίο διαβάζεται σαν αναζωογονητική βόλτα, με την πικρή γεύση του άγουρου φραγκόσυκου να μας ακολουθεί μέχρι την τελευταία σελίδα. Μια επιτυχημένη προσπάθεια να φωτίσει τα τραυματικά ιστορικά γεγονότα χωρίς προκαταλήψεις, προσφέροντας μας μια γέφυρα προς τις δύσκολες αλήθειες του παρελθόντος.

«Τα φραγκόσυκα της μνήμης» είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί ξανά και ξανά, κάθε φορά ανακαλύπτοντας νέες πτυχές της ανθρώπινης ψυχής και της ιστορίας που δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Βρείτε το εδώ και απολαύστε το.

Σχόλια