Book Review: ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΑΧΕΡΟΝΤΑ, της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΜΕΤΑΞΑ, από εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ

(Της Γιώτας Βασιλείου ) «Ξέρεις ότι ο Αχέροντας πήρε το όνομά του από τη λέξη “Άχος” που σημαίνει θλίψη;» Για μια ακόμη φορά η αγαπημένη Ελευθερία Μεταξά μεγαλούργησε! Το νέο της μυθιστόρημα "Το Στοιχειό του Αχέροντα" συνδυάζει τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα με το ιστορικό και αστυνομικό πλαίσιο, δημιουργώντας ένα συναρπαστικό αφήγημα που παίζει μεταξύ του παρελθόντος και του σήμερα.  Η ιστορία ξεκινά με την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επιστροφή της Ευρυδίκης Αγγελή, η οποία θεωρούταν νεκρή από το 1943, και ανατρέπει τα σχέδια για ήρεμες διακοπές των πρωταγωνιστών ιδιωτικών ερευνητών, της ψυχολόγου Έλσα Γληνού και του πρώην αστυνομικού διευθυντή Μάνου Βαρσάμη. Η υπόθεση είναι γεμάτη ανατροπές και μυστικά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, συνδυάζοντας το φανταστικό στοιχείο με το αστυνομικό μυστήριο. Ο χαρακτήρας της Ευρυδίκης αποτελεί έναν ανατρεπτικό πυλώνα για την πλοκή, αφού η ύπαρξή της φέρνει μαζί της αινίγματα και ερωτηματικά από το παρελθόν και τη σκιά της εκδίκησης, που παίζει ρόλο

Book Review: ΤΑ ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ, από εκδόσεις 24ΓΡΑΜΜΑΤΑ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Ο Γιώργος Ρουσόπουλος με το τρίτο του μυθιστόρημα, «Τα φραγκόσυκα της μνήμης», κλείνει δυναμικά την τριλογία του για τις κατατρεγμένες ψυχές του εμφυλίου πολέμου. Εδώ, δεν μιλάει απλώς για εξορίες και απαγορεύσεις. Εδώ αγγίζει την καρδιά των ανθρώπων που διωγμένοι από τη γη τους, βρέθηκαν σε σοσιαλιστικές χώρες, αιχμάλωτοι μιας νέας πραγματικότητας.

Ξεκίνησα να διαβάζω το μυθιστόρημα χωρίς να μου είναι γνωστό ότι πρόκειται για τριλογία · το κατάλαβα κατά την ανάγνωση. Ωστόσο δε δυσκολεύτηκα καθόλου να ακολουθήσω τον ρου της ιστορίας, παρόλο που αναγκάστηκα να στραφώ σε άρθρα και κριτικές στο ίντερνετ για ενημερωθώ για τους δύο πρώτους τίτλους της τριλογίας. Καθώς φαίνεται λοιπόν, σε αντίθεση με τα προηγούμενα έργα του («Καιρός για μυθιστόρημα» και «Horex Regina»), αυτή τη φορά ο συγγραφέας βυθίζεται στις ψυχολογικές αναταράξεις των αυτοεξόριστων, που βίωσαν τη σκληρή πραγματικότητα του αποχωρισμού από οικογένειες και φίλους. Οι ήρωες του Ρουσόπουλου γεμίζουν με αντιφατικά συναισθήματα: θυμό, αγάπη, ανασφάλεια και φόβο. Παλεύουν να γεφυρώσουν το χάσμα του παρελθόντος τους και να δημιουργήσουν ένα κοινό μέλλον, αν και το παρελθόν τους διώκει ασταμάτητα. Οι φραγκοσυκιές του πατρικού σπιτιού γίνονται σύμβολα της αναμνησιακής τους σύνδεσης, αλλά και των κινδύνων που ελλοχεύουν στα αγκάθια τους.

Η πένα του Ρουσόπουλου λάμπει καθώς μας θυμίζει την ανάγκη για εθνική συμφιλίωση, τη ματαίωση των ιδεολογικών ελπίδων και την ανίκητη δύναμη της μνήμης (και κάπου εδώ έρχομαι να θυμηθώ –για μιαν ακόμα φορά– τον «Ιππόκαμπο» του Αντώνη Μυλωνάκη). Το βιβλίο διαβάζεται σαν αναζωογονητική βόλτα, με την πικρή γεύση του άγουρου φραγκόσυκου να μας ακολουθεί μέχρι την τελευταία σελίδα. Μια επιτυχημένη προσπάθεια να φωτίσει τα τραυματικά ιστορικά γεγονότα χωρίς προκαταλήψεις, προσφέροντας μας μια γέφυρα προς τις δύσκολες αλήθειες του παρελθόντος.

«Τα φραγκόσυκα της μνήμης» είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί ξανά και ξανά, κάθε φορά ανακαλύπτοντας νέες πτυχές της ανθρώπινης ψυχής και της ιστορίας που δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Βρείτε το εδώ και απολαύστε το.

Σχόλια