Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

Αναρτήθηκε από την
 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...
0

Book Review: ΤΑ ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ, από εκδόσεις 24ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Αναρτήθηκε από την


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Ο Γιώργος Ρουσόπουλος με το τρίτο του μυθιστόρημα, «Τα φραγκόσυκα της μνήμης», κλείνει δυναμικά την τριλογία του για τις κατατρεγμένες ψυχές του εμφυλίου πολέμου. Εδώ, δεν μιλάει απλώς για εξορίες και απαγορεύσεις. Εδώ αγγίζει την καρδιά των ανθρώπων που διωγμένοι από τη γη τους, βρέθηκαν σε σοσιαλιστικές χώρες, αιχμάλωτοι μιας νέας πραγματικότητας.

Ξεκίνησα να διαβάζω το μυθιστόρημα χωρίς να μου είναι γνωστό ότι πρόκειται για τριλογία · το κατάλαβα κατά την ανάγνωση. Ωστόσο δε δυσκολεύτηκα καθόλου να ακολουθήσω τον ρου της ιστορίας, παρόλο που αναγκάστηκα να στραφώ σε άρθρα και κριτικές στο ίντερνετ για ενημερωθώ για τους δύο πρώτους τίτλους της τριλογίας. Καθώς φαίνεται λοιπόν, σε αντίθεση με τα προηγούμενα έργα του («Καιρός για μυθιστόρημα» και «Horex Regina»), αυτή τη φορά ο συγγραφέας βυθίζεται στις ψυχολογικές αναταράξεις των αυτοεξόριστων, που βίωσαν τη σκληρή πραγματικότητα του αποχωρισμού από οικογένειες και φίλους. Οι ήρωες του Ρουσόπουλου γεμίζουν με αντιφατικά συναισθήματα: θυμό, αγάπη, ανασφάλεια και φόβο. Παλεύουν να γεφυρώσουν το χάσμα του παρελθόντος τους και να δημιουργήσουν ένα κοινό μέλλον, αν και το παρελθόν τους διώκει ασταμάτητα. Οι φραγκοσυκιές του πατρικού σπιτιού γίνονται σύμβολα της αναμνησιακής τους σύνδεσης, αλλά και των κινδύνων που ελλοχεύουν στα αγκάθια τους.

Η πένα του Ρουσόπουλου λάμπει καθώς μας θυμίζει την ανάγκη για εθνική συμφιλίωση, τη ματαίωση των ιδεολογικών ελπίδων και την ανίκητη δύναμη της μνήμης (και κάπου εδώ έρχομαι να θυμηθώ –για μιαν ακόμα φορά– τον «Ιππόκαμπο» του Αντώνη Μυλωνάκη). Το βιβλίο διαβάζεται σαν αναζωογονητική βόλτα, με την πικρή γεύση του άγουρου φραγκόσυκου να μας ακολουθεί μέχρι την τελευταία σελίδα. Μια επιτυχημένη προσπάθεια να φωτίσει τα τραυματικά ιστορικά γεγονότα χωρίς προκαταλήψεις, προσφέροντας μας μια γέφυρα προς τις δύσκολες αλήθειες του παρελθόντος.

«Τα φραγκόσυκα της μνήμης» είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί ξανά και ξανά, κάθε φορά ανακαλύπτοντας νέες πτυχές της ανθρώπινης ψυχής και της ιστορίας που δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Βρείτε το εδώ και απολαύστε το.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...