Book Review: ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ, του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ, από εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

Αναρτήθηκε από την
(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το τηλέφωνο χτυπάει. Εκείνος απαντά. «Δέκα και δέκα» του λέει μια γυναικεία φωνή και κλείνει η γραμμή. Το επόμενο βράδυ το ίδιο. Και το μεθεπόμενο και κάθε βράδυ έκτοτε. Φάρσα ή απειλή; Το ερώτημα ταλανίζει τον Μάριο Μαθιόπουλο και τον αναγκάζει να ανατρέξει στα πρώτα κεφάλαια της ενήλικης ζωής του. Το «Δέκα και Δέκα» του Σπύρου Κακατσάκη είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο, ένα βιβλίο μυστηρίου που καταπιάνεται με την ανθρώπινη φύση με κατανόηση αλλά και με κριτική ματιά. Με τον τίτλο του να θυμίζει διαρκώς το σταμάτημα του ρολογιού σε μια συμβολική ώρα, το μυθιστόρημα φτιάχνει μια ατμόσφαιρα διακριτικού σασπένς. Η καθημερινότητα του ήρωα ανατρέπεται από μια φράση που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη – αλλά σιγά σιγά μετατρέπεται σε εμμονή, σαν ένα ξυπνητήρι της μνήμης, σαν σε καθρέφτη που τον καλεί να κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η γραφή του Κακατσάκη είναι απλή αλλά όχι απλοϊκή. Χτίζει τις σκηνές του αργά και προσεκτικά. Με την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει...
0

Book Review: ΤΑ ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ, από εκδόσεις 24ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Αναρτήθηκε από την


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Ο Γιώργος Ρουσόπουλος με το τρίτο του μυθιστόρημα, «Τα φραγκόσυκα της μνήμης», κλείνει δυναμικά την τριλογία του για τις κατατρεγμένες ψυχές του εμφυλίου πολέμου. Εδώ, δεν μιλάει απλώς για εξορίες και απαγορεύσεις. Εδώ αγγίζει την καρδιά των ανθρώπων που διωγμένοι από τη γη τους, βρέθηκαν σε σοσιαλιστικές χώρες, αιχμάλωτοι μιας νέας πραγματικότητας.

Ξεκίνησα να διαβάζω το μυθιστόρημα χωρίς να μου είναι γνωστό ότι πρόκειται για τριλογία · το κατάλαβα κατά την ανάγνωση. Ωστόσο δε δυσκολεύτηκα καθόλου να ακολουθήσω τον ρου της ιστορίας, παρόλο που αναγκάστηκα να στραφώ σε άρθρα και κριτικές στο ίντερνετ για ενημερωθώ για τους δύο πρώτους τίτλους της τριλογίας. Καθώς φαίνεται λοιπόν, σε αντίθεση με τα προηγούμενα έργα του («Καιρός για μυθιστόρημα» και «Horex Regina»), αυτή τη φορά ο συγγραφέας βυθίζεται στις ψυχολογικές αναταράξεις των αυτοεξόριστων, που βίωσαν τη σκληρή πραγματικότητα του αποχωρισμού από οικογένειες και φίλους. Οι ήρωες του Ρουσόπουλου γεμίζουν με αντιφατικά συναισθήματα: θυμό, αγάπη, ανασφάλεια και φόβο. Παλεύουν να γεφυρώσουν το χάσμα του παρελθόντος τους και να δημιουργήσουν ένα κοινό μέλλον, αν και το παρελθόν τους διώκει ασταμάτητα. Οι φραγκοσυκιές του πατρικού σπιτιού γίνονται σύμβολα της αναμνησιακής τους σύνδεσης, αλλά και των κινδύνων που ελλοχεύουν στα αγκάθια τους.

Η πένα του Ρουσόπουλου λάμπει καθώς μας θυμίζει την ανάγκη για εθνική συμφιλίωση, τη ματαίωση των ιδεολογικών ελπίδων και την ανίκητη δύναμη της μνήμης (και κάπου εδώ έρχομαι να θυμηθώ –για μιαν ακόμα φορά– τον «Ιππόκαμπο» του Αντώνη Μυλωνάκη). Το βιβλίο διαβάζεται σαν αναζωογονητική βόλτα, με την πικρή γεύση του άγουρου φραγκόσυκου να μας ακολουθεί μέχρι την τελευταία σελίδα. Μια επιτυχημένη προσπάθεια να φωτίσει τα τραυματικά ιστορικά γεγονότα χωρίς προκαταλήψεις, προσφέροντας μας μια γέφυρα προς τις δύσκολες αλήθειες του παρελθόντος.

«Τα φραγκόσυκα της μνήμης» είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί ξανά και ξανά, κάθε φορά ανακαλύπτοντας νέες πτυχές της ανθρώπινης ψυχής και της ιστορίας που δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Βρείτε το εδώ και απολαύστε το.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...