Βιβλιοπροτάσεις: 10 +2 βιβλία για το καλοκαίρι

(Γράφει η Γιώτα Βασιλείου)

Το καλοκαίρι είναι εξορισμού εποχή χαλάρωσης και αποτοξίνωσης. Επίσης είναι και η εποχή που οι περισσότεροι από εμάς τους βιβλιοσκώληκες, αναζητάμε κάτι πιο ανάλαφρο και ξεκούραστο για τα αναγνωστικά μας ταξίδια. Με αυτή τη λογική σκέφτηκα και σας προτείνω 10 +1 από τα βιβλία που έχω διαβάσει την τελευταία διετία, τα οποία θα με ταξίδεψαν όμορφα και γέμισαν την ψυχή και το μυαλό μου με όμορφα συναισθήματα. Θέλω να ελπίζω ότι κάποιο από αυτά θα σας κάνει "κλικ" και θα το αγαπήσετε όσο κι εγώ. Κάποια από αυτά δε είναι τόσο μικρούλια, που θα τα ξεπετάξετε σε ελάχιστες μόλις ώρες. Η σειρά είναι τυχαία και αν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την άποψή μου γι' αυτά απλά πατώντας πάνω στον τίτλο τους.

"Η ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό", του Luis Sepúlveda, από τις εκδόσεις Opera. Το συγκεκριμένο είναι το τέταρτο παιδικό βιβλίο του, αδικοχαμένου από τον κορωνοϊό, Luis Sepúlveda. Αν και χαρακτηρίζεται παιδική, η ιστορία του Πιστού στην πραγματικότητα απευθύνεται σε ανθρώπους κάθε ηλικίας. Αφηγητής σε αυτό το πόνημα είναι - τι έκπληξη αλήθεια- ένα γερμανικό ποιμενικό, ο Afmau, που στη γλώσσα φυλής των Mapuche, σημαίνει «Πιστός». Μέσα από τις 73 σελίδες του βιβλίου του, ο Sepúlveda μεταλαμπαδεύει τη Σοφία, την κουλτούρα και τον τρόπο του ζειν του Λαού των Mapuche, των Ανθρώπων της Γης, απ’ όπου καταγόταν και ο ίδιος ο συγγραφέας. Είναι αδύνατο να παραμείνει κανείς αδιάφορος στην ιστορία του Afmau. Είναι απλά υπέροχο!

Από τις εκδόσεις Opera πάλι θα σας προτείνω το βιβλίο του Alejandro Palomas "Ένας γιος". Πρόκειται για την ιστορία ενός πατέρα που έπρεπε εν μία νυκτί να γίνει και μητέρα. Κι ενός γιου που αναγκάστηκε -επίσης εν μία νυκτί- να μάθει πώς να γίνει προστάτης οικογενείας. Μέσα από τις ελάχιστες σελίδες του βιβλίου του Alejandro Palomas, θα δούμε να ξεπηδούν αξίες όπως η αγάπη, το νοιάξιμο για τον άνθρωπο, το δέσιμο, η συντροφικότητα, η ανάγκη για διαφορετικότητα, η φιλία και η ελπίδα. Διαβάζεται απνευστί, όπως θα διάβαζε κανείς ένα παραμύθι. Όμως δεν είναι παραμύθι. Είναι ένα ψυχογράφημα που αγγίζει κάθε αναγνώστη και είναι ένα από τα πιο τρυφερά βιβλία που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Μου πρόσφερε μια γλυκιά μελαγχολία σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης αλλά το λυτρωτικό του τέλος με αποζημίωσε 100%.

Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία κι έχω να προτείνω τρία βιβλία δροσερά σαν το νυχτερινό αεράκι μιας αυγουστιάτικης νύχτας κι αιχμηρά σαν το τσίμπημα της μέλισσας. Το πρώτο είναι "Οι κυρίες με τα Τιρκουάζ" της Κωνσταντίνας Μόσχου, από εκδόσεις Bell. Αν έχεις κουραστεί να διαβάζεις για ειδεχθείς και αιματοβαμμένους φόνους και θέλεις να κάνεις ένα διάλειμμα με κάτι χαριτωμένο και ανάλαφρο, χωρίς όμως να απαρνηθείς την αγαπημένη σου κατηγορία, αν σου αρέσουν τρελές καταστάσεις, τύπου παλαιάς ελληνικής ταινίας με τον Κώστα Χατζηχρήστο , αν στα αναγνώσματά σου αναζητάς το χιούμορ, τη γρήγορη κι ανατρεπτική πλοκή κι αν αγαπάς τη μαστίχα Χίου και το τιρκουάζ της θάλασσας, τότε αυτό το βιβλίο είναι για σένα!

  

Το δεύτερο δεν είναι άλλο από το "Μυθιστόρημα με κλειδί" του Χρήστου Μαρκογιαννάκη από εκδόσεις Μίνωας. Πρόκειται για ένα ευχάριστο και καλογραμμένο μυθιστόρημα «κλειδωμένου δωματίου» (όπου το "δωμάτιο" είναι ένα μικρό ψαρονήσι), το οποίο διαβάζεται άνετα και ξεκούραστα. Με εμφανείς τις επιρροές από το έργο της Άγκαθα Κρίστι, ο Μαρκογιαννάκης μας προσφέρει μια δροσερή whodunit ιστορία, που τα έχει όλα. Ένα ειδυλλιακό νησάκι του Αιγαίου, μια ντουζίνα ανθρώπους εντελώς ασύμβατους μεταξύ τους, πτώματα που αραδιάζονται το ένα μετά το άλλο και φυσικά έναν αστυνομικό που θα ζήλευε ακόμα κι η «Βασίλισσα του Εγκλήματος». Μια άκρως καλοκαιρινή ιστορία με άρωμα Ελλάδας, είναι μια πολύ δροσερή παρέα για τις καυτές μέρες του καλοκαιριού.

Τρίτο έρχεται το "Φόνος με ενδεχόμενο βλακείας" της Μάρας Χωματίδη, από εκδόσεις Διάπλαση. Μόλις 155 σελίδες θεατρικών σκηνών και σπαρταριστών καταστάσεων! Δεν το πιάνει το μάτι σου κι αν θέλω να είμαι ειλικρινής, αν το έβλεπα στον πάγκο, πιθανώς να το προσπερνούσα, μιας και το εξώφυλλο του περνά μάλλον απαρατήρητο. Ολόκληρο, πλην μιας λέξης... ΒΛΑΚΕΙΑ!!! Κι όμως, διαβάζοντας το διαπίστωσα ότι μόνο βλακεία δεν είναι. Μάλιστα, υπάρχει και το πολύ σοβαρό... χμμμ... ενδεχόμενο, να είναι ότι πιο έξυπνο έχω διαβάσει, σε αυτό το στυλ, τα τελευταία χρόνια. Ένα μικροσκοπικό διαμαντάκι, στο οποίο αξίζει να αφιερώσει κανείς τον χρόνο του. Αυστηρή προειδοποίηση πριν ξεκινήσεις να το διαβάσεις: Το χιούμορ είναι έμφυτο, αν δεν έχεις φύτεψε!

  

"Ο Αφηγητής του πρωινού τρένου" του Jean Paul Didierlaurent, από εκδόσεις Πατάκη, είναι ένα ευαίσθητο και ξεχωριστό βιβλίο στο οποίο μπορείς να ποντάρεις με ασφάλεια τα λεφτά σου. Είναι από τα βιβλία εκείνα που τελειώνοντάς τα μένεις με ένα χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη. Σε κάθε του σελίδα μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι ωραία και πως πρέπει να χαιρόμαστε κάθε της στιγμή. Διαβάζεται απνευστί και όταν τελειώνει θες κι άλλο τόσο. Αυτή η ολιγοσέλιδη νουβέλα, τα έχει όλα στις σωστές δόσεις: Αισιοδοξία, ρομαντισμό, χιούμορ, εκκεντρικότητα των χαρακτήρων, πικρία και σαρκασμό.

Από το μετερίζι της ξένης αστυνομικής/νουάρ λογοτεχνίας αυτή τη φορά θα σας προτείνω αρχικά 2 βιβλία που προσωπικά τα μετράω ως ένα βιβλίο σε δύο τόμους. Δε μπορώ να τα ξεχωρίσω γιατί είναι σφιχταγκαλιασμένα το ένα με το άλλο. Ο λόγoς για τα "Το έκτο αίνιγμα" και το "διπλό παιχνίδι" του Yair Lapid, από τις εκδόσεις Πόλις. Πρόκειται για δυο εκπληκτικές ιστορίες, με ήρωα έναν απίθανο τύπο, μποέμ κι ανατρεπτικό. Τα συγκεκριμένα βιβλία τα έχουν όλα: Μυστήριο, κλέφτες κι αστυνόμους, φουσκωτούς που τους ξεφουσκώνουν απότομα, έρευνα, ανθρωποκυνηγητό, χιούμορ που σπάει κόκκαλα και ειρωνική διάθεση. Κι αν σας θυμίσουν κάτι από τις παλιές νουάρ ταινίες με τον Χάμφρι Μπόγκαρντ είναι επειδή τους μοιάζει πολύ!

Τα βιβλία είναι εξαντλημένα είναι η αλήθεια αλλά τα έχω δει πολλές φορές να κυκλοφορούν στα παλαιοβιβλιοπωλεία και στις ομάδες αγοραπωλησιών του Facebook. Επίσης, για όσους θέλουν να τα διαβάσουν, τα βιβλία ταξιδεύουν και στην "αδελφή" ομάδα "Ιστορίες βιβλίων".

"Η θεία Μπέμπα" της Ισμήνης Μπαρακλή από εκδόσεις Ψυχογιός. Ένα πρωτότυπο, ευφυές, πνευματώδες, αισιόδοξο και συγκινητικό ευθυμογράφημα που φέρνει στο νου παλαιά ταινία της Φίνος Φιλμς αλλά σε επεξεργασία Technicolor. Η ιστορία μας ταξιδεύει στο Ναύπλιο του 1930, στο αρχοντικό μιας μεγαλοαστικής οικογένειας όπου θα πιάσει δουλειά ως οικονόμος τους σπιτιού η Μπέμπα, μια πανέξυπνη γυναίκα με μπρίο και εκρηκτικό ταπεραμέντο. Τίποτα δεν της ξεφεύγει της Μπέμπας και με τον απαράμιλλο τρόπο της σχολιάζει επί παντός επιστητού, σκορπώντας το γέλιο και την ευχαρίστηση. Αυτό το βιβλίο ακόμη το σκέφτομαι και το νοσταλγώ, όπως σκέφτομαι και νοσταλγώ τα παιδικά μου χρόνια. Η αξιολάτρευτη Θεία Μπέμπα θα σας κάνει να ξεχάσετε την ασχήμια της εποχής που ζούμε και θα σας χαρίσει ελπίδα και πολλά-πολλά χαμόγελα!

  

Άφησα για το τέλος τα δύο απολύτως Feel Good βιβλία, των δύο τελευταίων χρόνων. Δυο βιβλία που διαβάζονται σα νεράκι και τελειώνοντάς σε αφήνουν να κοιτάς με ονειροπόλο βλέμμα το άπειρο. Το πρώτο είναι "Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων", της Mónica Gutiérrez Artero, από εκδόσεις Μεταίχμιο. Ένα θαυμάσιο μικρό που μιλά για τα βιβλία και γι' αυτούς που τα αγαπούν. Είναι εξαιρετικά ευχάριστο και πολύ διασκεδαστικό ανάγνωσμα, με χιούμορ, τρυφερότητα και μερικούς ενδιαφέροντες προβληματισμούς. Το δεύτερο είναι "Το πράσινο σημειωματάριο" της Clare Pooley, επίσης από εκδόσεις Μεταίχμιο. Ένα βιβλίο γεμάτο χρώματα, αρώματα και αισιοδοξία. Ένα βιβλίο μεθυστικό, ρομαντικό και αισιόδοξο, που θα σε κάνει νιώσεις καλά και να χαμογελάσεις. Ένα βιβλίο για να βγει στην επιφάνεια το καλοκαίρι που όλοι κρύβουμε μέσα μας!

 

Στη θέση +1 της λίστας μου θα βάλω μιαν άλλη λίστα... εκείνη του Λεπορέλο. "Η λίστα του Λεπορέλο" του Φώτη Δούσου (εκδόσεις Νεφέλη) είναι κάτι παραπάνω από μια απλή αστυνομική ιστορία. Είναι ένα υπέροχα δομημένο βιβλίο, με αστυνομική πλοκή που ρέει άνετα, χαρακτήρες άψογα σκιαγραφημένους κι ένα τέλος εντελώς αναπάντεχο, που δεν το είδα να έρχεται ποτέ. Ένα διαμαντάκι της ελληνικής πεζογραφίας που δυστυχώς δεν έγινε τόσο γνωστό όσο του αξίζει. Είναι σίγουρα ένα υπέροχο αστυνομικό μυθιστόρημα, το οποίο θα λατρέψουν όχι μόνο οι αναγνώστες αλλά και οι ίδιοι οι εκδότες, αφού αυτοί είναι που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ιστορίας.

Τελευταία μα ουχί καταϊδρωμένα, θα βάλω τα "Μαθήματα χημείας" της Bonnie Garmus, το οποίο το τελείωσα μόλις την προηγούμενη εβδομάδα και είναι ένα βιβλίο το οποίο πραγματικά εκτίμησα πολύ. Πρόκειται για ένα γοητευτικό και πολύ έξυπνο μυθιστόρημα, πίσω από το οποίο κρύβεται μια πραγματικά σπουδαία φεμινιστική ιστορία που ακόμα και 60 χρόνια μετά, εξακολουθεί και είναι -δυστυχώς- επίκαιρη. Η Bonnie Garmus ασχολείται με ένα πολύ "βαρύ" θέμα κι εν τούτοις αφηγείται την ιστορία της με χαλαρό κι ανάλαφρο στυλ γραφής που προσφέρει στον αναγνώστη μια ευρεία παλέτα συναισθημάτων, όπως έκπληξη, θυμό και θλίψη. Η "φωνή" της Ελίζαμπεθ είναι πολύ "φρέσκια" κι ελκυστική κι ακούγεται δυνατά και καθαρά ενώ το φινάλε του βιβλίου είναι βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα και ανυπομονώ να διαβάσω το επόμενο της συγγραφέα.

Εύχομαι σε όλους καλό καλοκαίρι και πολλές και δροσιστικές βουτιές!